Chotków
Wieś licząca około 820 mieszkańców, położona na wschodzie gminy. W układzie przestrzennym prezentuje przykład łańcuchówki z rozproszoną zabudową kalenicową i szczytową w równoległych ciągach. W 1328 roku wieś wymieniana jest jako własność rodu von Nositz, we władaniu którego pozostała do połowy XVI stulecia. W końcu XVI w. właścielem Chotkowa został Henryk von Dohna a następnie jego córka Jadwiga. Kolejnym właścielem majątku był Jerzy von Prosskau (pocz. XVIII w.). W 1732 r. majątek w Chotkowie przejęty został za długi przez miasto Szprotawa. Dawniej wies zwana była Hartwigswalden (do 1945 r.), Jadwiżyn (1945-48) i Ludwikowo (?).
qa
Warto zobaczyć:
- Kościół filialny p.w. Narodzenia NMP o wczesnogotyckim rodowodzie (druga połowa XIII wieku), w późniejszym okresie rozbudowany o prezbiterium (druga połowa XV w.) i o wieżę (XVI w.). W wieku XVIII - XIX częściowo przemurowany. Budowla jednonawowa, salowa, murowana z polnego granitu i cegły z przylegającą od południa prostokątną wieżą. O surowej architekturze i prostej bryle wyróżnia się detalem i wyposażeniem. We wnętrzu na uwagę zasługuje tryptyk Mistrza z Gościeszowic (późnogotycki z pocz. XVI w.), obraz "Uwolnienie Św. Piotra" z około 1600 roku, renesansowa kamienna chrzcielnica (druga poł. XVI w.), chór z 1568 roku, gotycka nagrobna płyta z 1521 roku Stencela Milticza oraz inne płyty renesansowe z XVI - XVII stulecia. Elewacje południową zdobi kamienny, trójlistnie wykrojony portal (XIII w.). Prezbiterium nakryte jest sklepieniem krzyżowo - żebrowym ze zwornikami nad sklepieniem sieciowym. Przy kościele znajduje się cmentarz, który otacza mur kamienny z piętrową bramą nakrytą dachem czterospadowym.
- Renesansowy, piętrowy dwór z połowy XVI wieku, rezydencja obronna, otoczona prostokątnie wałem i murami z czterema kolistymi bastejami w narożach. Pierwotny dwór obronny wzniesiono dla Nostitzów między 1440 a 1490 r. W 1559 r. majątek rodu von Nositz nabył Fabian von Schoenaich i przebudował pałac (po 1559 r.). Dwor określano wówczas jako "ładny, w pełni wykończony, otoczony wałem i murem, wyróżniający się wśród siedzib szlachty śląskiej". W 1709 roku budowla przeszła dla hrabiego von Proskau zmianę elewacji na barokową (zaakcentowanie fasady kamiennym portalem) i podwyższenie dwóch basteji do formy cylindrycznych wież, flankujących rezydencję i w takiej formie możemy oglądac go dzisiaj, chociaż pozostałe basteje z czasem popadły w ruinę. Jeszcze w końcu XIX w. przystąpiono do częściowej likwidacji dawnych umocnień wokół dworu: zasypano fosę i założono na jej terenie po wschodniej stronie dworu niewielki park o charakterze krajobrazowym. Dwór założony na planie prostokąta jest budowlą murowaną z kamienia i cegły nakrytą dachem mansardowym z lukarnami. Część pomieszczeń na parterze i w piwnicy posiada sklepienia kolebkowe i kolebkowe z lunetami, jedno nakryte sklepieniem gwiaździstym. Zachowała się barokowa stolarka okienna i drzwiowa oraz kominek. Na zewnątrz całość wystroju podkreślają interesujące elewacje, w tym portal główny.
Źródła informacji:
S. Kowalski, Zabytki województwa zielonogórskiego, LTN, Zielona Góra 1987 i jagkub (www.wroclaw.hydral.com.pl) oraz strona internetowa gminy Brzeźnica www.brzeznica.com.pl .
Serwis powstał i funkcjonuje dzięki środkom finansowym Gminy wiejskiej Zielona Góra
