MRÓWCZYŃSKA IWONA
Pedagog specjalny, pracujący m.in. w Zespole Szkó
ł Specjalnych w Zielonej Górze oraz w szkole w Ochli. Opiekun chorych dzieci z terenu gminy Zielona Góra. Instruktorka profilaktyki alkoholowej dla dzieci i młodzieży w trakcie wakacyjnych warsztatów Gminnych Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Stała mieszkanka Zielonej Góry, związana również ze środowiskiem Poznania. Działaczka Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Z przekonania tramp i obieżyświat, dawna wieloletnia uczestniczka harcerskiej akcji "Bieszczady 40", miłośniczka Tatr, związana z nieformalnym kręgiem turystów górskich zgrupowanym wokół schroniska na Rusinowej. Jedna z pionierek programu "Świata starej kolejki", inicjatorka wielu przedsięwzięć. W pierwszym okresie wdrażania Programu praktycznie nic nie powstawało bez jej udziału.
W latach 2003-6 przez wiele miesięcy walczyła o powstanie strony kolejki szprotawskiej, namawiając swoich znajomych z terenu całej Polski do pomocy w jej tworzeniu. Miala swoją koncepcję tej strony, wzorowaną na stronie nieformalnego towarzystwa "rusinowców", z którym czuła się związana emocjonalnie. I choć ostateczny kształt strony kolejkowej jest inny, upór okazywany w tej dobrej sprawie przez Iwonę, niewątpliwie przyśpieszył narodziny strony, a Jej wizje można odszukać w kształcie i treści artykułów.
Pracując zawodowo na terenie gminy zielonogóskiej, włączyła do programu "Świat starej kolejki" dzieci ze szkoły w Ochli, a poprzez swoich znajomych - również młodzież z SOSW z Żar. Zadeklarowana społecznica, zainspirowała współpracę z mieszkańcami wsi Jarogniewice i powstanie tam pierwszej bazy polowej na szlaku.
Młodzi uczestnicy naszego programu, ci z pierwszych lat jego istnienia, kojarzą pewnie z jarogniewicką bazą, mieszczącą się w tamtejszej wiejskiej świetlicy, wszystkie swoje wyjazdy i biwaki na szlaku kolei szprotawskiej. W latach 2004 - 2005 Iwona brała udział we wszystkich trzech impreazch, jakie tam się odbywały. Przygotowywała bazę, rozkładała łóżka polowe, wietrzyła koce i poduszki (składowane u jej znajomego, mieszkającego w Jarogniewicach), robiła zakupy prowiantu, który przywoziła swoim małym, czerwonym samochodzikiem i rozkładała po półkach na zapleczu kuchennym naczynia. Pierwszą taką imprezą, na otwarcie bazy, był rajd na trasie z Chotkowa, połączony z wigilią, w grudniu 2004 r., z udziałem grupy z Żar. Potem był jeszcze czterodniowy biwak w wrześniu 2005 r., podczas którego młodzież z Żar i z Nowej Soli zbudowała most na Śląskiej Ochli oraz biwak w listopadzie 2005 r., połączony ze zbieraniem wspomnień mieszkańców wsi (grupy z Nowe Soli i Wichowa).
W lutym 2005 r. była jednym z dwóch przewodników oprowadzających pierwszą w historii grupę młodzieży, która przyjechała do Zielonej Góry specjalnie dla szlaku kolei szprotawskiej (grupa gimnazjalistów z Nowej Soli).
Przez całe pierwsze półrocze 2005 planowała "coś większego". No i wymyśliła.... To Ona była "matką" wspaniałego wyjazdu grup kolejkowych na festyn archeologiczny do Biskupina w 2005 r., który dwa lata później zaprocentował powstaniem idei biwaków archeologicznych na Szlaku "Discovery na szlaku kolei szprotawskiej".
Bez Jej kontaktów wśród mieszkanców Ochli i Jarogniewic nie powstała by, największa jak dotąd, inwestycja na Szlaku - most nad Śląską Ochlą. To Jej "odkryciem" był główny konstruktor mostu Gabriel Urbanek. Zapalony mysliwy i "sprawcza siła społeczna" Jarogniewic, który własnym transportem przewiózł i obrobił przekazne przez Nadleśnictwo Nowa Sół drewno na most a potem kierował pracami montażowymi chłopaków z Żar. To Iwona pożyczała już w trakcie montażu brakujące narzędzia od mieszkańców Ochli...
Jesienią 2005 r. uczestniczyła w pionierskich rozmowach z księdzem w Ochli, mieszkańcami wsi, dyrekcją szkoły. Namówiła do współpracy panią sołtys Jarogniewic.
Była dobrym duchem wszelkich spacerów i ognisk, kopalnią nowych pomysłow, niestrudzoną propagatorką włączania do życia w świecie starej kolei młodzieży niepełnosprawnej... Mocno, nieraz aż do przesady, zapracowana w swojej szkole i w jej otoczeniu, zachęcała, sypała pomysłami, potrafiła wprowadzić twórczą atmosferę pozytywnego niepokoju i zarazić nią wszystkich. Gdy tylko zjawiała się na imprezie nie sposób było ani się nudzić, ani martwić czymkolwiek, chociaż była wymagająca, tak wobec siebie, jak i wobec innych. Koleżanka i przyjaciel kolejkowiczów szprotawsko - zielonogósrkich. Robiła to wszystko tak długo, jak długo pozwalało jej na to zdrowie.
Na ostatnim spacerze na szlaku kolejki Iwona Mrówczyńska była 25 lutego 2007 r., kiedy to szukaliśmy dawnego dworca na Jędrzychowie. Bawiła się na wspólnym, nocnym ognisku na grobli między stawami... Zmarła 19 stycznia 2008 r. w Poznaniu.
Serwis powstał i funkcjonuje dzięki środkom finansowym Gminy wiejskiej Zielona Góra
